საქართველოში ქვევრში ღვინის დაყენება 8 ათასი წლის წინ დაიწყეს და ამ ტრადიციას დღემდე ინარჩუნებენ. ქვევრის ღვინო გულისხმობს ყურძნის წვენის ჭაჭასთან დადუღებას, დაღვინებასა და შემდგომ დავარგებას. ამ ტექნოლოგიით დაყენებულ ღვინოებს განსაკუთრებული ფერებიც აქვს - თეთრი ღვინო უფრო ოქროსფერია, ხოლო წითელი - ძალიან მუქია, რის გამოც მას ხშირად შავ ღვინოსაც უწოდებენ. ეს არის ღვინო, რომლის გაკეთებაშიც ყოველი ქართველი დებს უდიდეს სიყვარულს.
 |
| ფილიპ ლესპი, ჯი-ვი ესი, ფოტო-მამუკა კიკალაშვილი, კიკალასტუდიო |
 |
| პატრიკ ონეფი შატო მუხრანში, ქვევრები, მეღვინე, ფოტო გადაღებულია პიტერ მოსერის მიერ |
“იმის მიუხედავად, რომ საფრანგეთი და იტალია, მდიდარი ღვინის კულტურის მქონე ქვეყნები არიან, თუმცა საქართველო სულ სხვა განზომილებაა. რადგან მათი ტექნოლოგია არაფრით არ ჰგავს სხვას - თიხის ჭურჭელი, რომელსაც ქვევრს უწოდებენ, ფლავენ მიწაში, იყენებენ ყურძნის წვენსა და მისივე ჭაჭას (ღერო, კლერტი, წიპწა, კანი) ჯერ დუღილისთვის შემდეგ კი დასავარგებლად. ყველა პროცესი ამ დროს ხდება მიწაში, რადგან ტემპერატურა სტაბილურია(13°-15°). უცხოელისთვის ეს გასაოცარია.
თეთრი ყურძნის შემთხვევაში, ღვინოს ჭაჭაზე გაზაფხულამდე ტოვებენ. ჭაჭაზე დიდი ხნით დაყოვნებული ღვინო იძენს მუქ ჩალისფერ, ოქროსფერ ან ჩაისფერ შეფერილობას, რასაც სხვა ვერცერთ ქვეყანაში ვერ ნახავთ.” - ამბობს კომპანია “შატო მუხრანის” მეღვინე და დირექტორი პატრიკ ონეფი.
No comments:
Post a Comment